qaranqu

is. və sif. «Qaranlıq» sözünün qədimi forması. Saçın qaranqusundan yüzün nuri göründü; Hər qanda şam olursa, ardınca sübhdəmdir. Nəs.. Xurşidsiz oldu ruz ta şəb; Oldu başına qaranqu məktəb. F.. Əgərçi yandı könlüm hicr odundan kuyuna, ey məh; Qaranqu gecələrdə şöleyi-ahım dəlil oldu. S. Ə. Ş..